Klimat po drugiej stronie Alp ocieplał się i stopniowo znikały zbędne okrycia. Najpierw na tylną ławkę trafiły wełniane czapki, potem kurtki, w końcu w Weronie siedzieli już w przewiewnych ubraniach i rozkoszowali się śródziemnomorskim powietrzem, wpadającym przez otwarte okna pędzącego samochodu. Gdy przekroczyli granice Księstwa Monako, pomarańczowe słońce znikało w morzu. Zmęczeni całodzienną podróżą wjechali do Monte Carlo, najdroższej dzielnicy tego wykutego w skale państwa. Całe miasto pławiło się w sodowym świetle ulicznych latarni, tworząc niepowtarzalny klimat. Lena wdychała ciepłe, śródziemnomorskie powietrze i syciła zmysły szumem rozbijających się o skałę fal.

Objechali dwa razy fontannę na Place de Casino, żeby w końcu zaparkować pomiędzy czerwonymi sportowymi samochodami.  

— Boże, jak tu pięknie — westchnęła na głos.

Lena wyszła z samochodu i kilkukrotnie obróciła się podziwiając to wyjątkowe miejsce. Elewacja Hotel de Paris, w którym Karl wcześniej zarezerwował pokój, sprawiała wrażenie ociekającej złotem. Zapewne dlatego, że dosłownie każdy detal był oświetlony żółtym światłem. Karl podszedł do niej od tyłu i objął w pasie. Odgarnął jej włosy i złożył na szyi długi pocałunek.

— Prawda? — wyszeptał do jej ucha.