Trylogia przygodowa
Szczerze pisząc, to najbliższym mojemu sercu gatunkiem literackim niezmiennie pozostaje science fiction. Dlatego uniwersum Łez Boga, choć zbudowane na faktach i prawdziwych historiach, nieustannie przenika świat fantastyczny.
Z dbałości o autentyzm powieści
bardzo skrupulatnie przeprowadzam "research", a nawet kolekcjonuję oryginalne „fanty” związane z historią. Imiona lub nazwiska bohaterów nigdy nie są dziełem przypadku. Czasami wiążą bohaterów z historycznymi postaciami, kiedy indziej kieruję się semantyką. Garściami czerpię z mitów i wierzeń Bliskiego Wschodu. Do tego wizyty w obozie, z trudem zdobyte stare plany miast i kupione na aukcjach dokumenty. To tylko fragment moich badań, które czynię wyłącznie po to, by dociekliwemu czytelnikowi zapewnić satysfakcję. Opisy moich poszukiwań można znaleź wśród wpisów na moim blogu..
Odwiedziłem większość fabularnych lokalizacji.
Bohaterowie Łez Boga eksplorują podziemia wiedeńskich pałaców i sztolnie, ukryte głęboko pod Gusen. W Szwajcarii stawiają czoła mrocznemu hrabiemu Archibaldowi von Molk. W kasynie Monte Carlo muszą walczyć o życie, by w końcu trafić do Egiptu, gdzie czekają ich przygody w Qurnie, wiosce złodziei, kairskim nekropolis, nazywanym Miastem Umarłych. Droga prowadzi ich przez starożytne świątynie do tajemniczego klasztoru na Synaju.
Historia
Akcję powieści osadziłem w bizantyjskim Cesarstwie Rzymskim na przełomie VI i VII wieku oraz w powojennej Europie i Afryce. Dość wspomnieć, że oprócz zapoznania się twórczością Prokopiusza i innych średniowiecznych pisarzy, sięgnąłem do kronik i zagranicznych archiwów. Dzięki tej dbałości o szczegóły tło fabuły stanowią historyczne wydarzenia i prawdziwe postaci. Tworząc bohaterów zadbałem o wiarygodność świata, w którym przyszło im żyć. Ubrania, przedmioty, specyficzne potrawy, zwyczaje, muzyka, dosłownie wszystko pochodzi z ich epoki.
Postaci
Tylko w świecie zbliżonym do prawdziwego przemiany bohaterów wybrzmiewają wiarygodnie, dlatego poświęcam im najwięcej uwagi. Uwielbiam tworzenie życiorysów postaci. Buduję rodzinę, ojca, matkę, rodzeństwo, przyjaciół, wrogów, wykuwam umysł przyszłego bohatera w ogniu dobrych i złych wydarzeń. Kiedy wprowadzam go do powieści jest już ukształtowany, a ja wiem jak będzie reagował, czego się boi, a co go uszczęśliwia. W planowaniu procesu przemiany bohatera, posługuję się technikami scenopisarskimi i koncepcjami psychologicznymi, z których najbliższe są mi teorie procesu przemiany Arnolda Mindella oraz teoria cienia Karola G. Junga.
Austria? Lata sześćdziesiąte?
Główny bohater powieści Karl Wolf reprezentuje pokolenie, które nie pamięta wojny. Jednak, żeby poznać prawdę o sobie i swojej rodzinie, musi zmierzyć się z jej okrucieństwami. Sceneria, w której rozgrywa się akcja, musiała nadal nosić blizny po ranach, zadanych podczas wojny. Karl jest swoistym remedium na austriacką amnezję. Przypomina mieszkańcom Gusen, że ziemię w ich ogródkach użyźniają prochy pomordowanych Polaków, że w malowniczym zamku Hartheim piekielna machina eutanazji unicestwiła 30 tyś. "żyć nie wartych życia". W końcu upomina się o dzieła sztuki, zrabowane przez nazistów.
Dawno, dawno temu
Bóg popełnił błąd, tworząc istoty na swoje podobieństwo. Anioły, zachwycone ludzkimi kobietami, zstępowały z niebios i poślubiały je. Ziemia zapełniała się Nefilinami, gigantami, którzy zrodzili się z ich związków. Ludzie uznali, że mogą być równi Bogu. Wkrótce prawie wszyscy zginęli w potopie. Gdy pierwsze krople deszczu pochłonęła spragniona ziemia, Noe wyciągnął ku niebu skórzany bukłak i napełnił go boskim łzami. Wkrótce wszystko się dokonało, a arka Noego osiadła na zboczu góry Ararat. Od tej pory Noe nie rozstawał się już nigdy z bukłakiem. Został pierwszym strażnikiem Łez Boga. Przez pięć tysięcy lat obdarzone boską mocą łzy były przekazywane z pokolenia na pokolenie. W końcu stały się legendą. W roku 570 n.e. na polecenie rzymskiego cesarza Justyniana do Ziemi Świętej przybył anonimowy pątnik z Piacenzy. Pielgrzym otrzymał jedno zdanie: miał odnaleźć, zdobyć i wrócić do Konstantynopola ze Łzami Boga. W Jerozolimie...
To oczywiście "przypowieść" wymyślona przeze mnie. Stanowi osnowę całej trylogii, do której trafiają jej fragmenty. Jeżeli interesuje Cię cała legenda i kulisy jej powstania, to zapraszam do przeczytania wpisu na blogu.
Część pierwsza
Wolf
W roku 1966 naziści związani z Fundacją, postanawiają sprzedać dzieła sztuki, które ukradli podczas wojny. Na czele spisku stoi milioner Hans Reimer, posiadający wpływy w austriackim rządzie. Sprawa nabiera tempa, gdy na czarnym rynku handlu sztuką pojawia się Karl Wolf, młody student egiptologi, który bez trudu demaskuje falsyfikaty. Reimer postanawia wykorzystać dar chłopaka, Nie wie, że jedynym celem Karla jest odnalezienie legendarnego eliksiru. Propozycja milioner przybliża Wolfa do rozwikłania tajemnicy anonimowego Pątnika z Piacenzy i odnalezienia Łez Boga.
Posłuchaj fragmentu powieści.
Część druga
Leo
Ciemność przenika do Watykanu, kusząc najwyższych hierarchów obietnicą władzy nad ludźmi. Nieświadomy swojej roli mnich Leonidas okazuje się jedyną osobą, która może powstrzymać wysłanników fałszywych bogów przed realizacją rytuału Inversi. Żeby tego dokonać niepokorny Leonidas, pomocnik bibliotekarza z klasztoru Świętej Katarzyny, najpierw musi stawić czoła demonom z własnej przeszłości,
Czy pokona swój strach i stanie na wysokości zadania?
Daniel Olszewski ma niewątpliwie literacki talent do opowiadania historii z wielkim rozmachem. Stworzył ciekawą, niebanalną intrygę z wieloma twistami, przenosi czytelnika z kontynentu na kontynent, ale gwarantuje przy tym inteligentną rozrywkę na wysokim poziomie.
Leo wciąga emocjonalnie od razu i jest też naprawdę dobrze skonstruowany. Bardzo mi się podoba.
