Ukryta Świątynia

| Dany | 25 września 2019

Fragmenty

Kilka akapitów z Wolfa, pierwszego tomu powieści Łzy Boga.

Wydawało mu się, że ktoś nim potrząsa za ramię. Zerwał się na nogi, ale nikogo nie było, poza wielbłądem, który obserwował jego dziwne zachowanie. Świtało. Pątnik uspokoił się i odszedł kilkanaście metrów na pustynię za potrzebą. Kiedy skończył, odwrócił się i oniemiał. Kilkadziesiąt metrów dalej cztery gigantyczne posągi faraonów, strzegły wejścia do świątyni. On, mały człowiek stał nieruchomo i podziwiał dzieło starożytnej cywilizacji. Rozejrzał się i stwierdził, że wciąż był sam. Mimo tego przezornie osiodłał wielbłąda, chwycił go za uzdę i ostrożnie stanęli u stóp siedzących władców. Byli tak ogromni, że pielgrzym nie sięgał im nawet do pięt.

Pątnik rozpalił pochodnię i wszedł do środka. Odczekał, aż oczy przyzwyczaiły się do półmroku, przełożył pochodnię do lewej ręki, a prawą dobył sztyletu. Ruszył w głąb świątyni. Z każdym jego krokiem cienie beżowych kolumn, które podpierały zdobiony strop, ożywały na ścianach. Z wysokiej sali odchodziło wiele korytarzy, jednak Pątnik nie odważył się wejść do żadnego z nich. Zaglądał tylko i natychmiast szedł do kolejnego, jakby wiedziony przeczuciem, że znajdzie właściwą drogę. Nie mylił się. Przy ostatnim wejściu płomień pochodni załopotał i skierował ku otworowi. W tym korytarzu znajdowały się schody. Pątnik bez wahania ruszył nimi w górę, by po kwadransie poczuć świeże powietrze.

Od autora

Inspiracją do stworzenia Ukrytej Świątyni w Asuanie była oczywiście Świątynia Abu-Simbel, która została w latach sześćdziesiątych pocięta na kawałki i przeniesiona kilkadziesiąt metrów wyżej. W ten sposób nie została utopiona w Jeziorze Nasera, które powstało po wybudowaniu Wielkiej Tamy Asuańskiej. Na marginesie wspomnę, że pozostałe świątynie i zabytki Prezydent Egiptu Gamal Naser pozwolił rozebrać i przewieźć do swoich krajów firmom, które uczestniczyły w budowie tamy.