Fragmenty
Kilka akapitów z Wolfa, pierwszego tomu powieści Łzy Boga.
Przy drzwiach stał Hans Reimer, elegancki mężczyzna w idealnie skrojonym, czarnym garniturze. Ocenił sytuację i ku zaskoczeniu Wolfa podszedł najpierw do niego.
— Pan zapewne jest tym uzdolnionym historykiem sztuki? — Reimer raczej stwierdził, niż zapytał.
— A pan tym znanym milionerem? — odpowiedział pytaniem, uścisnął wyciągniętą ku niemu dłoń i przedstawił się — Karl Wolf.
Dopiero teraz Karl poczuł zapach drogich perfum i… pieniędzy. Tak, to określenie doskonale pasowało do Reimera, on po prostu pachniał pieniędzmi.
— Od dłuższego czasu usiłuję się z panem spotkać — oznajmił Reimer.
— Pan? Ze mną? — zdziwił się Karl.
Od autora
To skomplikowana postać. Milioner, najbogatszy człowiek w Austrii, którego majątek ma wątpliwe pochodzenie. Wytworny, elegancki mężczyzna, który skrywa mroczą tajemnicę. Zły, a może jednak dobry? W roli pięćdziesięcioletniego Reimera obsadziłbym Christopha Waltza i to nie z tego powodu, że jest Austriakiem. Wystarczy spojrzeć na zdjęcia. Jest po prostu idealnym kandydatem do tej roli. Po przeczytaniu książki wszystko będzie jasne.
Hans Reimer ma drugą twarz i… nie osądzajmy go po mundurze. Historyk sztuki, który został elementem planu szalonych nazistowskich wizjonerów. Jeden z nich pragnął przebudować całe miasto, a drugi udowodnić, że Niemcy zawsze byli rasą panów. W książce znajdziecie retrospekcję, która zawiedzie was, aż w czasy obozu w Mauthausen Gusen i pozwoli wam lepiej zrozumieć, dlaczego Hans Reimer nie jest tym, kim się wydaje być.
Pierwowzorem Hansa Reimera jest autentyczna postać Gottfrieda Reimera, człowieka który budował Muzeum Hitlera, uczestnicząc w największym rabunku dzieł sztuki we współczesnym świecie.
W roku 1935 Hermann Arthur Gottfried Reimer (18.02.1911) ukończył Wydział Filozofii i Historii Sztuki w Dreźnie i Würzburgu. W 1939 roku Gottfried Reimer rozpoczął pracę jako asystent Hansa Possego, dyrektora Galerii Sztuki w Dreźnie i „Specjalnego Pełnomocnika Führera” Adolfa Hitlera do utworzenia w Linzu muzeum jego imienia. Od 1 czerwca 1941 roku Gottfried Reimer został referentem (patrz dokument) projektu Linz i przeniósł oficjalną siedzibę do Zamku Weesenstein koło Drezna. Po śmierci Possego w 1942 roku i przejęciu jego funkcji przez Hermanna Vossa, Reimer zachował swoją funkcję. Był odpowiedzialny za wybór, zakup i pozyskiwanie dzieł sztuki dla Muzeum Führera. Od 1943 Reimer kierował ewakuacją i przechowywaniem dzieł sztuki do kopalni soli Altaussee. Jeszcze przed końcem wojny Reimer powrócił najpierw do Drezna, później do Döbeln. Z końcem 1945 roku został zatrudniony przez administrację państwową Saksoni do przeglądu zamkówi dworów regionu Döbeln i poszukiwania ukrytych skarbów kultury. W lutym 1946 roku został zatrudniony jako pomocniczy pracownik naukowy w Dreźnie. Została mu powierzona opieka nad kolekcją miedziorytów. Aresztowanemu przez radziecką administrację Reimerowi, udało się ukryć swoją rolę w Sonderauftrag Linz. Po uwolnieniu powrócił do Döbeln i pracował jako konserwator zabytków do połowy 1970 roku. Następnie świadczył usługi jako niezależny ekspert sztuki. W 1980 roku, Reimer stanął na celowniku Służby Bezpieczeństwa, które prowadziło śledztwo w sprawie Bursztynowej Komnaty. Reimer zmarł w 1987 nikomu zabierając swoją wiedzę do grobu.
Grafika własna. Źródła i inspiracje.
