Pałac Reimera

Fragmenty

Kilka akapitów z Wolfa, pierwszego tomu powieści Łzy Boga.

Wraz z rozpoczęciem sezonu turyści rozpoczęli szturm na Wiedeń. Lekceważąc przepisy ruchu drogowego, zmusili kierowcę Reimera do ostrożniejszej, a tym samym wolniejszej jazdy. Wolf znał centrum, bo tutaj znajdowała się jego uczelnia. Nigdy nie zwrócił specjalnej uwagi na Pałac Kinskich i nie było w tym nic dziwnego. Ot kolejny mieszczański pałac niewiele różniący się od dziesiątków innych w mieście. W pamięci zapadł mu wyłącznie barkowy portal, a właściwie to rzeźby podtrzymujące tympanon. Może dlatego, że przypominały mu Kariatydy z Akropolu? Teraz, gdy powoli podjeżdżali, dostrzegł rytmiczną symetrię białych pilastrów przyklejonych do żółtej fasady i kwiecisty herb nad wejściem. Elewacja wyglądała imponująco, zwłaszcza w świetle miejskich latarni, które ożywiało twarze alabastrowych postaci.

Limuzyna przecisnęła się przez wąską bramę i zatrzymała się w niej. Drzwi samochodu otworzył dystyngowany majordomus ubrany w stylowy frak, spod którego wystawała bordowa kamizelka. Wolf dostrzegł na jego dłoniach białe, atłasowe rękawiczki. Gdy wysiedli, kierowca wjechał na niewielki dziedziniec i zaparkował na szarym bruku.

Od autora

Pałac Kinskich w Wiedniu to główna siedziba Hansa Reimera. To tutaj umieściłem jego gabinet i „Salę Egipską”. Wydawało mi się, że ten barokowy wiedeński pałac, kojarzony z rodem Kinskich będzie najlepiej odpowiadał zarówno pod względem lokalizacyjnym, jak i przepychem. Pałac zbudował w latach 1713–1716 Johann Lucas von Hildebrandt, zaś pierwszym jego lokatorem i zamawiającym budowlę był marszałek hrabia Philipp Wirich von Daun. W 1764 r. pałac przejął hr. Khevenhüller, a w 1784 r. odziedziczyła go rodzina Kinsky (Rosa, hrabina von Kinsky), dlatego dziś znany jest jako Pałac Kinskich. Warto wiedzieć, że 7 maja 1763 urodził się tu ks. Józef Poniatowski, Naczelny Wódz Wojsk Polskich Księstwa Warszawskiego, marszałek Francji. To w tej sali „odbył się” bankiet zorganizowany przez Hansa Reimera, a ostatnie zdjęcie przedstawia dziedziniec, z którego Wolf uciekł z Leną.

Grafika własna. Źródła i inspiracje.