Fragmenty
Kilka akapitów z Wolfa, pierwszego tomu powieści Łzy Boga.
Kilka minut później Karl zmierzał zachodnim skrzydłem pałacu Hofburg w stronę archiwum. Wszedł do Sali Paradnej, serca najpiękniejszej barokowej biblioteki świata, w której znajdowało się zejście do archiwum. Prunksaal zapierała dech w piersiach. Zdobione głowice marmurowych kolumn, łukowate sklepienia ozdobione freskami Daniela Grana, wszechobecne portale, kolumnady i złote wieńczenia doskonale oddawały jej barokowy przepych. Wolf uniósł głowę do góry, słoneczne promienie przedarły się przez okrągłe okna w sklepieniu, ożywiając liczne alabastrowe posągi.
W długiej na osiemdziesiąt metrów sali znajdowały się setki tysięcy woluminów. Wolf uwielbiał to pogrążone zazwyczaj w ciszy miejsce, pachnące starodrukami. Gdyby nie kamery lokalnych stacji telewizyjnych rozstawione teraz w centrum, mógłby przysiąc, że cofnął się do osiemnastowiecznego Wiednia. Ale nie dzisiaj, bo ku rozpaczy turystów, w jej scenerii zaplanowano ceremonię przekazania papirusu.
Od autora
Większość scen rozgrywa się w centrum Wiednia, gdzie znajduje się barokowy zamek Hofburg, który jest jednym z największych na świecie kompleksów pałacowych. Do roku 1918 zamek Hofburg był rezydencją i centrum administracyjnym cesarzy z dynastii Habsburgów. Dziś znajdują się tu liczne muzea z wybitnymi zbiorami, Hiszpańska Dworska Szkoła Jazdy, centrum kongresowe, siedziba austriackiego prezydenta, który występuje w powieści oraz historyczny plac Heldenplatz, na którym odegrają się końcowe sceny. Tutaj mieści się również Biblioteka Narodowa, zarządzana przez Grubą Bertę.
Tutaj między białymi kolumnami, greckiej Świątyni Tezeusza (widocznej powyżej) Wolf pierwszy raz dotknie kart Księgi spisanej przez Anonimowego Pątnika.
Stąd w niespełna kwadrans dojdziemy do Muzeum Historii Sztuki, Pałacu Kinskich, czyli siedziby Reimera, no i oczywiście do Klubu Eden.
Sala paradna, serce Austriackiej Biblioteki Narodowej, jest jedną z najpiękniejszych sal bibliotecznych na świecie. Jest to największa biblioteka barokowa w Europie.
Dawna biblioteka dworska powstała w pierwszej połowie XVIII wieku jako osobne skrzydło cesarskiej rezydencji Hofburg. Budowę zainicjował cesarz Karol VI. Biblioteka została zbudowana przez Josepha Emanuela Fischera von Erlach zgodnie z planami jego ojca, Johanna Bernharda Fischera von Erlach.
Imponująca sala paradna biblioteki ma prawie 80 m długości i 20 m wysokości i zwieńczona jest pięknie udekorowaną freskami autorstwa malarza dworskiego Daniela Grana kopułą. Znajduje się tu ponad 200 000 tomów, w tym obejmująca 15 000 tomów biblioteka księcia Eugeniusza Sabaudzkiego. Znaleźć tu można także jedną z największych kolekcji pism Marcina Lutra z okresu reformacji.
Wśród eksponatów znajdują się także dwa wspaniałe, barokowe globusy weneckie: globus i globus nieba. Każdy o średnicy ponad jednego metra.
Muzeum Historii Sztuki zajmowało renesansowy pałac na placu Marii Teresy, dokładnie naprzeciwko Muzeum Historii Naturalnej. Karl przychodził tutaj na warsztaty i ćwiczenia, ale nie kojarzył Leny Miller. Droga zajęła mu dziesięć minut. Z recepcji zadzwonił do niej i umówił się z nią na krótką rozmowę w pałacowej kawiarni, która znajdowała się na ostatnim piętrze pod ogromną kopułą.
Grafika własna. Źródła i inspiracje.
